Wprowadzenie
Prowadzący: Rozpoczynamy wieczerzę wigilijną. Słowo „wigilia” oznacza czuwanie. Oczekujemy na pierwszą gwiazdkę, aby za nią wyruszyć w drogę. Właśnie wróciliśmy, zebraliśmy się w gronie najbliższych, aby się pokrzepić. Podzielić ciepłem życzeń wyrażających wzajemną życzliwość. Połamać się opłatkiem dobroci. Powrócić do wspomnień, do tego, co łączy i wzajemnie buduje. Wróciliśmy, by przebaczyć i prosić o przebaczenie. By radośnie zaśpiewać kolędy. Wigilia wzywa do drogi pierwszą gwiazdkę. Wieczerza w gronie najbliższych dodaje sił, byśmy mogli pójść i szukać prawdy, czynić dobro, tworzyć piękno. Gwiazda, jak wspólne ideały, powinna nas prowadzić przez nasz los, byśmy we wzajemnej miłości mogli spotkać się za rok.
Wspólna kolęda: Wśród nocnej ciszy
Prowadzący zapala świecę na stole wigilijnym i mówi: Światło Chrystusa.
Jeden z uczestników czyta fragment Ewangelii:
Z Ewangelii według św. Łukasza (Łk 2,1-14): W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybierali się więc wszyscy, aby dać się zapisać, każdy do swojego miasta. Udał się też Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla Nich miejsca w gospodzie. W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Naraz stanął przy nich Anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się wystraszyli. Lecz anioł rzekł do nich „Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz Pan. A to będzie znakiem dla was: znajdziecie Niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie”, l nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: „Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania”.
Prowadzący: W Betlejem narodził się Bóg. Wspólnie módlmy się, aby nasze spotkanie zrodziło w nas nowe nadzieje, otwarło serca i umocniło w miłości.
Modlitwa wiernych
(poszczególne wezwania mogą czytać różne osoby):
– Opłatek jest symbolem dzielenia się dobrocią. Módlmy się, abyśmy umieli kochać się wzajemnie, pomagać sobie, dzielić się otwarcie radościami i smutkami. Ciebie prosimy…
– Choinka jest obrazem rajskiego drzewa obfitości. Módlmy się o Boże błogosławieństwo na nadchodzący rok w naszej pracy, nauce, w życiu osobistym. Ciebie prosimy…
– Pierwsza gwiazdka przypomina nam mędrców, którzy szukali Mesjasza. Módlmy się, abyśmy mieli odwagę szukać prawdy, żyć w szczerości i otwartości na innych ludzi. Ciebie prosimy…
– Świeca daje światło i ciepło. Prośmy Boga, abyśmy potrafili być dla innych wsparciem, bliskich ogrzewali ciepłem życzliwości, a dla wszystkich innych stali się drogowskazem w dobrym. Ciebie prosimy…
– Puste miejsce przy stole przypomina nam o osobach w potrzebie. Módlmy się, abyśmy chcieli i umieli pomagać innym, byśmy nie żyli tylko dla siebie. Módlmy się również za tych, którzy byli pośród nas i już odeszli. Ciebie prosimy…
– Wieczerza wigilijna łączy i umacnia. Módlmy się o jedność dla całej rodziny i siłę w trwaniu razem. Wspólnie módlmy się: Ojcze nasz…
Modlitwa końcowa:
Panie Jezu, Ty narodziłeś się w Betlejem, pomóż nam dziś narodzić się na nowo, byśmy sami i jako rodzina umieli żyć prawdziwie. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen
Dzielenie się poświęconym opłatkiem.
Wieczerza Wigilijna.
Śpiewanie kolęd.