Zazwyczaj jest to wysoka świeca koloru białego lub jasnożółtego, przewiązana białą wstążką i udekorowana zielenią (najczęściej mirtem). W kościołach umieszczana jest przy ołtarzu i zapalana w czasie roratnich Mszy świętych. W domach umieszcza się ją na ołtarzyku domowym, w kąciku religijnym, bardzo często obok figurki lub obrazu Matki Bożej. Zapalana jest w czasie wieczornic i modlitw rodzinnych. Symbolizuje Maryję, która w mroczny czas adwentowy w swoim łonie niesie światu Chrystusa – Światłość Prawdziwą.
Tegoroczna świeca w naszej świątyni płonęła także przy wizerunku Matki Bożej w czasie wrześniowej peregrynacji. Ma nam przypominać te wszystkie postanowienia peregrynacyjne oraz modlitwy zanoszone wtedy do Matki Bożej.