W tym roku zaledwie wybrzmiały piękne melodie kolęd, weszliśmy w czas Wielkiego Postu. Przypada on w szczególnym roku, który Papież Franciszek ogłosił Rokiem Miłosierdzia. Już w swojej drugiej homilii Ojciec Święty mówił: ”Przesłanie Jezusa to miłosierdzie. Dla mnie, mówię to z pokorą, jest to najmocniejsze przesłanie Pana”. Śledząc działania Papieża Franciszka widzimy, jak sam realizuje je od pierwszych chwil pontyfikatu. Na jego spotkania zapraszani są ludzie przeżywający najrozmaitszą formę biedy duchowej i materialnej. Sam tych ludzi poszukuje na krańcach świata. Pragnie najpierw dotrzeć do najuboższych regionów naszej planety. Odwiedzając niedawno Sanktuarium Maryjne w Guadalupe, pojechał także do najuboższego regionu Meksyku, jakim jest stan Chiapas, gdzie spotkał się z rdzennymi Indianami, których pewnie nigdy nie byłoby stać, by pojechać do Wiecznego Miasta. Wołając do świata realizuje przesłanie czynnego miłosierdzia. Szuka pomocy materialnej dla tych, którzy jej najbardziej potrzebują.
Papież Franciszek pokazuje nam również jak ważne jest zdrowie duszy. Temu służy m. in. Sakrament Pokuty. Sam z niego korzysta publicznie klękając przed konfesjonałem. W nauczaniu wskazuje, podając przykład Jezusa, że Bóg przebacza nie za pomocą dekretu lecz czułego gestu. Na kartach Ewangelii Chrystus ukazany jest jako Ten, który broni grzesznika przed wrogami, przed potępieniem. Wskazując na przykład kobiety cudzołożnej mówi Papież, że Jezus, jako spowiednik nie upokarza kobiety, nie pyta co zrobiłaś, kiedy, jak, z kim? Wielkie jest miłosierdzie Jezusa, idź i nie grzesz więcej – mówi do niej, tak po prostu.
Wielki Post to czas intensywnego życia duchowego, zerwania z grzechem i nawrócenia do Boga, pokuty, walki z własnymi słabościami i z mocami zła. Katechizm mówi nam o najprzedniejszych dobrych uczynkach: modlitwa, post i jałmużna. Tak wiele w tym czasie jest więc okazji do wielkopostnej modlitwy, również w czasie wspólnych nabożeństw. Spróbujmy odnaleźć radość duchowej odnowy przez post. Umiejmy się też dzielić radością z innymi przekazując jałmużnę, czy to w formie materialnej przekazując swoją ofiarę na zaproponowane w parafii cele lub dać swój czas, swoje siły czy uśmiech tym, którzy tak bardzo tego potrzebują.
Niech post okaże się wielki nie tylko w nazwie niech nie będzie tylko zwykłą tradycją. Bóg kolejny raz daje nam szczególny dar… Nie zmarnujmy go.
Ks. prob. Wojciech Miszewski