Jestem uczestniczką właśnie tego programu. Kurs zaczął się w marcu i trwał 3 miesiące. Odbywał się w soboty po kilka godzin. Na pierwsze spotkanie szłam z nastawieniem, że będzie to coś w rodzaju zwykłych wykładów, prelekcji. Jednak zostałam mile zaskoczona. Zobaczyłam wielu uczestników, młodych ludzi, którzy, podobnie jak ja oczekiwali na cos co ma się wydarzyć. Nasza grupa liczyła 16 osób, które pracowały pod kierunkiem, pani Małgorzaty Byliny. Drugi zespół prowadziła pani Zofia Wielgoszewska.
Zaczęliśmy od integracji, poznawaliśmy własne ciało i uczyliśmy się sposobów radzenia sobie z emocjami. Bardzo podobała się nam relaksacja, która miała na celu uświadomienie nam, jak można wsłuchiwać się we własne ciało. Pod wpływem muzyki i i słyszanego tekstu mogliśmy się zrelaksować, oderwać od rzeczywistości. To dodawało siły do dalszej pracy.
Program obejmował również zajęcia z porozumiewania się, komunikacji, ukazaniu co jest dla nas ważne w życiu, jak radzić sobie ze stresem. Do tego celu posłużyły nam różnego rodzaju zajęcia warsztatowe: zabawy, ćwiczenia ruchowe, plakaty oraz rozmowy o naszych przeżyciach
i refleksjach. To wszystko miało nas przygotować do rozmów o poważniejszych problemach, które dotyczą naszego środowiska. Są to między innymi: alkoholizm, narkomania, współuzależnienie, brak wiary w siebie, odrzucenie. Były to, dla co niektórych, trudne tematy, gdyż nie każdy doświadczył takich sytuacji.
Największym przeżyciem, które zostanie w naszej pamięci, było spotkanie dwóch osób, które postanowiły podzielić się z nami swoimi doświadczeniami życiowymi. Z panią Anną – osobą leczącą się ze współuzależnienia oraz trzeźwiejącym narkomanem. Ich świadectwa poruszyły nas najbardziej. Słuchaliśmy ich z zaciekawieniem a zarazem z pełnym podziwem ich walki o lepsze życie. Co niektórzy „uronili łezkę”. Ich doznania i historie były tak wciągające, że mogliśmy słuchać ich dłużej i dłużej.Te spotkania uświadomiły nam, że każdy kto ma jakiś problem nie może się poddawać. Jeśli chce zmienić swoje życie na lepsze, powinien walczyć i zaczynać zmieniać świat od siebie.
W naszym spotkaniu wzięła udział również pani policjantka, która pokazała nam jak służby prewencyjne reagują na problemy uzależnień. Kolejne dwa ostatnia spotkania obejmowały omówienie przykładowych programów wsparcia rówieśniczego i przygotowania własnego projektu pt. „Jak widzę świat, jak postrzegam otaczającą mnie rzeczywistość”
Nasze zajęcia miały na celu przygotować grupę do poprawnego funkcjonowania w swoim najbliższym otoczeniu rodzina- koledzy- koleżanki i krzewieniu pozytywnych postaw
w środowisku go otaczającym. Momentem kulminacyjnym w zakończenia kursu było wręczenie nam przez proboszcza naszej parafii ks. Wojciecha Miszewskiego certyfikatów. Było to dla wszystkich uczestników niesamowite wydarzenie.
Serdecznie dziękujemy wszystkim, którzy włączyli się do przygotowania tego programu profilaktycznego zwłaszcza Pani Małgorzacie Bylinie, Zofii Wielgoszewskiej, Księdzu Proboszczowi, Elżbiecie Cichon i Akcji Katolickiej Diecezji Toruńskiej. Zachęcamy młodzież do uczestniczenia w kolejnej edycji tego programu, który będzie realizowany na jesieni. Uwierzcie, że warto.
Katarzyna Paliwoda