Fotografie – Krystyna Bilska
Służba, która buduje wspólnotę – spotkanie akolitów
Posługa akolity nie jest wymysłem współczesności — ma swoje głębokie korzenie w pierwszych wspólnotach chrześcijańskich. Od samego początku Kościoła była to służba cicha, wierna i niezwykle potrzebna, wpisana w codzienne życie liturgiczne oraz duchowe wspólnoty. Akolita to ten, który trwa blisko ołtarza, pomagając w sprawowaniu Eucharystii, niosąc pomoc kapłanowi i dając świadectwo dojrzałej wiary opartej na odpowiedzialności i pokorze. Szczególnym wymiarem tej posługi jest troska o chorych i osoby starsze. Akolici, niosąc Najświętszy Sakrament do domów, stają się widzialnym znakiem obecności Chrystusa pośród tych, którzy z powodu choroby czy słabości nie mogą uczestniczyć we wspólnej Eucharystii. To posługa wymagająca nie tylko odpowiedniego przygotowania, ale także wrażliwego serca, delikatności i głębokiej wiary. Dla wielu chorych to właśnie spotkanie z akolitą jest chwilą umocnienia, nadziei i doświadczenia bliskości Kościoła.
W parafii św. Antoniego na Wrzosach, 14 grudnia br., odbyło się spotkanie opłatkowe akolitów wraz z ich żonami. Był to czas wspólnej modlitwy, rozmowy oraz radości płynącej z bycia razem – w duchu jedności i wdzięczności. Łamiąc się opłatkiem, mogliśmy zatrzymać się na chwilę, by docenić to, co często pozostaje niewidoczne, a bez czego trudno wyobrazić sobie życie parafii.
Z całego serca dziękujemy akolitom za ich oddanie, dyspozycyjność i wierność posłudze, a ich żonom – za codzienne wsparcie, modlitwę, cierpliwość i serce, które stoją u fundamentów tej służby. Wasza obecność i zaangażowanie budują Kościół nie tylko przy ołtarzu, ale także w domach chorych, w ciszy modlitwy i w codziennym życiu.
Jesteście ważni i potrzebni. Dziękujemy za Waszą posługę i świadectwo wiary.
Tekst – Jacek Bilski