II Toruńskie Spotkanie Młodych na Barbarce
7 czerwca 1999 r. przeszedł do historii Torunia jako dzień wielki i jedyny w swoim rodzaju. Doskonale pamiętamy atmosferę tamtych dni i czas przygotowań do spotkania z Ojcem Świętym Janem Pawłem II. Bezpośrednim przygotowaniem było modlitewne czuwanie nocne młodzieży zgromadzonej na toruńskim lotnisku. Od tamtego czasu Toruń na różne sposoby wspomina to wielkie wydarzenie.
Już po raz drugi 6 czerwca toruńska Barbarka była świadkiem spotkania młodych, którzy pragną podtrzymać atmosferę modlitewnego i wspólnotowego czuwania z przed siedmiu lat.Na chętnych, którzy jako środek transportu wybrali autobus, na pętli nr 27 i 31 czekały pojazdy A-linii, które bezpłatnie dowoziły pasażerów na Barbarkę. Wiele osób posłużyło się własnym środkiem transportu, np. rowerem.
Spotkanie rozpoczęło się o godz. 17.15. Pierwszym i głównym punktem była wspólna Eucharystia. Na placu, przed starą kaplicą św. Barbary, sześciu kapłanów i zgromadzeni wierni dziękowali Bogu za opatrznościowy dar dla świata i dla ojczyzny, jakim był Sługa Boży Jan Paweł II. Oprawę liturgiczną przygotowali harcerze, młodzież z KSM i przepięknie śpiewająca schola z parafii św. Maksymiliana Kolbego. Ks. Wojciech Murawski, Diecezjalny Duszpasterz Młodzieży, na kanwie ewangelii o denarze z wizerunkiem cesarza wprowadził zebranych w wątek myśli o przynależności człowieka do Boga. Oddać cesarzowi, co należy do cesarza, a Bogu to, co należy do Boga. Cóż więc człowiek ma oddać Bogu, jak nie siebie samego. Jako dzieło Boga cały należy do swojego Stwórcy.
Tę myśl rozwinął w katechezie ks. Sławomir Sobierajski. Świat chce ujrzeć Niewidzialnego Boga. Obrazem i odbiciem Boga powinien być człowiek, stworzony na Jego obraz i podobieństwo. Każdy z nas, szczególnie zaś ci, którzy przez chrzest święty stali się dziećmi Boga, są zobowiązani być Jego obrazem dla współczesnego świata, dla współczesnego człowieka, który z natury religijny często gubi się w swoich poszukiwaniach i klęka przed bóstwem uczynionym na obraz i podobieństwo swoje. Jak możemy ukazać światu niewidzialnego Boga? Ksiądz Sławek odpowiada: realizując powołanie wypływające z natury człowieka. Jak naturą orła jest latać, a kreta kopać, tak naturą człowieka jest kochać. Skoro Bóg jest Miłością, a człowiek jest stworzony na obraz i podobieństwo Boga, to powołaniem człowieka jest kochać Stwórcę i Jego stworzenia.
Organizatorzy II Toruńskiego Spotkania na Barbarce, a więc Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, Toruńskie Stowarzyszenie Ekologiczne „Tilia” oraz Wyższe Seminarium Duchowne w Toruniu, myśląc o uczcie dla ducha nie zapomnieli też o ciele. Dość chłodny, mimo że czerwcowy wieczór, rozgrzewały rytmy piosenek w wykonaniu rodzimych gwiazd estrady z KSM i Toruńskiego Seminarium, a także żar płomieni dwóch dużych ognisk. Przy ogniskach nie tylko można było się ogrzać, ale także upiec smaczną kiełbaskę, sponsorowaną przez firmę „Serdelek”.
W atmosferę płonących ognisk i piekących się kiełbasek wkomponowały się opowiadania i wspomnienia tych, którzy mieli w życiu szczęście spotkać się z Ojcem Świętym Janem Pawłem II. O swoich spotkania z wielkim rodakiem opowiadał młodym Pan Bogdan Major. Bardzo osobistymi przeżyciami szczególnie z ostatniego spotkania z Janem Pawłem II podzieliła się Pani Kazimiera Kwiecińska, spokrewniona z Ojcem Świętym.
Jako znak i przesłanie tegorocznego Spotkania Młodych na Barbarce wszyscy zebrani otrzymali symbolicznego denara. Pieniążków nie zabrakło, bo mennica była na miejscu, i każdy, kto miał tylko trochę siły, by unieść młot, mógł osobiście wybić symboliczną monetę. Nie było na niej jednak wizerunku cesarza, ale napis „Pokolenie JP II”. Przesłanie zawarte w tym napisie można by zawrzeć w zdaniu: „Młodzi przyjaciele, Pokolenie JP II, wyrośliście w cieniu wielkiego człowieka, który był dla świata obrazem Boga niewidzialnego. Byliście świadkami jego życia, nauczania, cierpienia i przejścia do Domu Ojca. Nie zmarnujcie tej szansy, danej tylko waszemu pokoleniu. Utrwalcie w sobie ten obraz i przekażcie go dalej.”
6 czerwca na Barbarce czuć było, że zawiązuje się w tym spotkaniu coś, co ma szansę przetrwać i przerodzić się w iście rodzinne spotkania tych, których łączy czas wzrastania w epoce Jana Pawła II. Rodzina JP II może się powiększyć, jeśli przez ten rok każdy z nas chociaż dla jednej osoby będzie poprzez miłość obrazem Boga Niewidzialnego
s. Irena
Nina Filipczyk CSDP
Fot. Paweł Maciejko
Wśród występujących na scenie był zespół muzyczny z toruńskiego seminarium