7 czerwca minęła VI rocznica Pielgrzymki Ojca Świętego Jana Pawła II do Torunia. Do 2 kwietnia tego roku mogliśmy mieć jeszcze jakąś nadzieję, że do nas jeszcze kiedyś przyjedzie, lub my pojedziemy do Niego. Rozdział dziejów świata, któremu na imię Jan Paweł II został zamknięty. Nie możemy już śledzić jego dalszych losów, ale możemy i powinniśmy zacząć wgłębiać się w to, co nam zostawił.
Taka potrzeba bardziej lub mniej spontanicznie narodziła się w sercach wielu ludzi. Narodziła się i zaowocowała w sercu Toruńskiego Stowarzyszenia Ekologicznego „Tilia” – Szkoła Leśna na Barbarce. Jej członkowie wspomagani przez Urząd Miasta Torunia, Parafię Św.Antoniego, Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Toruńskiej, Diecezjalną Radą Ruchów i Stowarzyszeń Katolickich Diecezji Toruńskiej, a także grono sponsorów, zorganizowali 6 czerwca, w przeddzień VI rocznicy Pielgrzymki Ojca Świętego Jana Pawła II do Torunia, czuwanie modlitewno-refleksyjne na Toruńskiej Barbarce.
Pierwsze wspólne spotkanie toruńskiej rodziny po odejściu Ojca nie mogło mieć innego celu, jak przyjęcie Jego testamentu. Taki też tytuł spotkaniu nadali jego organizatorzy: „Testament Ojca”. Spotkanie zgromadziło około 600 osób – ludzi różnego wieku, stanu i profesji. Wśród zgromadzonych nie zabrakło przedstawicieli władz miasta z Prezydentem Michałem Zaleskim na czele. Jeszcze raz mogliśmy wysłuchać słów Papieża: „Witam bliski memu sercu Toruń i piękne Pomorze Nadwiślańskie”. Jeszcze raz, może w większej ciszy i skupieniu, uczestnicy spotkania wysłuchali tego wspaniałego przesłania o pokoju, w budowaniu którego Toruń tyle razy w dziejach historii brał udział. Mimochodem nasuwało się wspomnienie nie tak odległych przecież jeszcze czasów, gdy naczelnym hasłem gromadzącym ludzi na spotkania była walka o pokój. A przecież jakakolwiek walka niesie ze sobą zawsze zniszczenie i destrukcję. Pokój trzeba budować, budować w sercach, w relacjach międzyludzkich – rodzinnych, koleżeńskich, społecznych. Te słowa Ojca Świętego dla mieszkańców Torunia stanowią swoisty i szczególny testament, przesłanie i zadanie.
Jakże dało się odczuć tę atmosferę Bożego pokoju, gdy zebrani, na kolanach przed Jezusem Eucharystycznym powierzali się Jego Boskiemu Sercu – „Serce Jezusa, pokoju i pojednanie serc ludzkich, zmiłuj się nad nami”. Ojciec Jacek Dubel, redemptorysta, w wygłoszonej katechezie przybliżył zebranym obraz Boga Ojca i Jego nieskończoną miłość miłosierną, którą Bóg pragnie obdarzyć wszystkie swoje dzieci. Ks. bp Józef Szamocki mówiąc o pokoju jaki płynie z tajemnicy krzyża Chrystusowego, połączył dwa ważne dla Torunia i Diecezji Toruńskiej wydarzenia – beatyfikację Matki Marii Karłowskiej 6 czerwca 1997 r. w Zakopanem i beatyfikację Księdza Stefana Wincentego Frelichowskiego 7 czerwca 1999 r. w Toruniu. Tych dwoje wielkich ludzi i błogosławionych młodej Diecezji Toruńskiej, przyjmując dar krzyża poprzez pełną ofiarę z siebie, budowało pokój nawet tam, gdzie po ludzku było piekło.
Świadkiem piekła na ziemi była też Toruńska Barbarka. W upalną jesień 1939 r. obficie zlała ją krew wielu synów i córek toruńskiej ziemi, podstępnie i okrutnie zamordowanych przez hitlerowskiego okupanta. Dr Waldemar Rodzynkowski przybliżył zebranym historię Barbarki – od jej początków datowanych na XIII wiek, aż po czasy ostatniej wojny światowej.
W tę zadumę, jaką ma w sobie to szczególne miejsce, wplatała się refleksja papieska zawarta w Tryptyku Rzymskim. Aktor toruńskiego teatru, Dariusz Bereski, użyczył swojego głosu myślom Jana Pawła II, który mówi współczesnemu światu, że „to wszystko ma sens”, gdy odkryje się Źródło.
To szczególne miejsce – Barbarka oraz zebrani tam ludzie, ich wspólna modlitwa, refleksja, wsłuchanie w głos Ojca, wytworzyło bardzo miłą, rodzinną atmosferę. Wzmocniła ją jeszcze bardziej wspólnie zaśpiewana pieśń z papieskich pielgrzymek: „Abba Ojcze”. Łańcuch splecionych bratersko rąk stanowił jakby potwierdzenie, że razem można zbudować pokój, przede wszystkim pokój serc.
W symbolicznym już czasie, o godz. 21.37, przypominającym moment, gdy wielkie, kochające serce Ojca przestało już bić, liryczny dźwięk trąbki jakby pożegnał Go w imieniu zebranych. „Do zobaczenia Ojcze. A na ten czas, gdy my pozostajemy jeszcze po tej stronie, przyjmujemy Twoje słowo, Twój testament i obiecujemy go wypełniać na miarę naszych sił”.
Na zakończenie I Toruńskiego Spotkania na Barbarce, po błogosławieństwie udzielonym przez ks. bpa Józefa Szamockiego, zgromadzeni otrzymali z rąk kapłanów „Testament Ojca Świętego Jana Pawła II”. Jednak dla Torunian testament Ojca nie może ograniczyć się tylko do tekstu zwartego w książeczce. Oby słowa Ojca Świętego z przed sześciu lat nigdy nie ucichły w naszych uszach, a coraz bardziej przenikały umysł i przemieniały serca.
Organizatorzy spotkania mają wielką nadzieję, że było to pierwsze spotkanie, ale nie ostatnie i już dziś zapraszają na Barbarkę za rok. Spotkajmy się znów, aby wspólnie zgłębiać to, co zostawił nam Ojciec. A tego daru nie można zmarnować.
s. Nina Irena Filipczyk CSDP
